« شهادت هم‌رزمان یا داغ فرزند کدام سخت تر است » 

به طور قطع در طول دوران دفاع مقدس یکی از سخت ترین لحظات برای رزمندگان اسلام ، شهادت دوستان و همرزمانشان بوده است دوستانی که تا چند لحظه قبل از شهادت بهترین رفیق و یار برای هم بودند بطوریکه گاهی حاضر بودند برای نجات یکدیگر جانشان را بدهند ولی دست تقدیر لحظه شهادت دوستشان را رقم می زد و باید بالای سر جنازه متلاشی شده رفیقشان نظاره گر پرواز روحش می‌شدند ، این دوستی ها گاها آنقدر در هم تنیده و عاشقانه بود که شاهد عقدهای اخوتی می‌شدیم که از برادر تنی و خونی نزدیکتر می گردید. امروزه هر کس برادری ، دوستی و رفیقی از جنسی که در بالا گفته شد را از دست بدهد میتواند تقریبا درک آن لحظات دشوار میدان نبرد را کمی احساس نماید . این درد البته برای فرماندهانی همچون فرماندهان گروهان و گردان که ماهها با نیروهای خود کار و تمرین میکردند بسیار سخت تر بود چرا که احساس مسئولیت در خصوص خونهای ریخته شده نیروهایشان بشدت جانکاه و درد آور بود ، هم نیروی خود را از دست داده بودند ، هم دوستانی نزدیک را دیگر نداشتند و از همه سخت تر آنکه بار مسئولیت آنان را بعهده داشتند و باید فردای آن شهادت ها به خانه آنان میرفتند و جوابگوی پدر و مادر و شماتت های احتمالی آنان می‌بودند که کاری بس دشوار و سخت و زجر آور بود . آن روزها شاید کمتر کسی فکر می‌کرد که فرمانده اول جنگ ، آقا محسن امام خمینی ( ره ) و کسی که هم مسئولیت عملیات‌ها را بعهده داشت و هم هزاران رزمنده را در عملیات ها مدیریت میکرد و هم بهترین دوستانش فرماندهان لشگرها و تیپ های عملیاتی بودند چگونه آن روزهای التهاب و سختی را می گذراند و هیچکس دلش نمی‌خواست خود را جای او بگذارد ، آنجاییکه در پایان هر عملیات تعداد شهدا را به او خبر می‌دادند و هم شهادت فرماندهان و دوستانش را به گوشش میرساندند ، و آن روزها دیگران چه می‌دانستند که او در چه حالی بوده است از شنیدن شهادت این بهترین های زمان . داغ همرزمانش و نیروهایش از او آرام آرام چهره ای عبوس و گرفته ساخت ، صورتی که انگار سالهاست با گشادگی و لبخند فاصله گرفته بود و سوال بسیاری از جوانان این سالهاست که چرا محسن رضایی اینگونه گرفته و عبوس است ؟ و البته حق داشتند که ندانند . محسن رضایی شاید آن روزها داغ پدران و مادران برای از دست دادن فرزندان شهیدشان را هیچگاه نکشید ولی داغ همرزم و رفیق و دوست و نیروی عملیاتی تحت مسئولیت را تا دلت بخواهد کشید و در خود فرو خورد . و اما بیست و چند سال پس از جنگ خداوند متعال امتحانی سخت را برایش رقم زد و او این بار داغ فرزند را هم دید ، داغی که شاید سخن گفتن از آن هم دهها سال دیگر برای امنیت کشور باید پنهان بماند . دکتر محسن رضایی امروز حالا دیگر چند سالیست که میتواند درک کند که داغ فرزندان پدران و مادران شهدا هم بسان دوستان و همرزمانش سخت و دشوار و جانکاه است و حالا بار هر دو غم را با هم بدوش میکشد هم نقش سنگین مسئولیت و همرزمی با شهدا را ، همچون درد همه رزمندگان در فراق دوستان شهیدشان و هم درد فراق فرزند را همچون پدران و مادران داغدیده دوران دفاع مقدس . خداوند اجر محسنین را برای این سرباز بی ادعای اسلام و ایران ، امام خمینی ( ره ) و رهبری و مردم پاک باخته و دلسوخته کشور عطا نماید . انالله و انا الیه الراجعون در سالروز شهادت مظلومانه حضرت امام حسن عسگری(ع) هفتمین سالگرد عروج احمد رضایی را به سوگ خواهیم نشست. زمان: جمعه 25 آبان1397-ساعت15 مکان:شبستان زینبیه امامزاده صالح(ع) تجریش. 

سید احمد نبوی رزمنده دفاع مقدس @